Hieronder staat een fictief impressieverslag waarin u kunt proeven wat de ‘Van klooster tot klooster’ wandeling is. Ieder heeft zijn eigen proces en eigen belevingen en dus zijn eigen verhaal.

Vrijdagochtend tot zaterdagmiddag:

Om elf uur verzamelen we op station Schin op Geul. Mensen met verschillende achtergronden en denkwijzen, met één ding gemeen: ‘We geloven allemaal dat er Iets is dat ons persoonlijk leidt en Die met ons begaan is. We hebben gekozen voor een vakantie voor ons diepste binnenste, met rust en bezinning.’

Na een korte kennismaking lopen we het laatste half uur in stilte, met als opdracht ‘Laat het los. Laat het gaan. Ik ben vrij.’ We mogen al onze zorgen, al onze verantwoordelijkheden achter ons laten of aan God geven. Ik besluit om het allemaal aan God te geven. Hij kan er inmiddels prima voor zorgen. En bij elke zorg zeg ik ‘Dank U wel dat U voor die zorgt. Dank U wel dat U ook voor mij zorgt. En zo maak ik mijn hele hoofd leeg. De lasten vallen van mij af en ik lijk wel een heel stuk lichter. Ik ervaar nu al dat de vakantie voor mijn diepste binnenste echt is begonnen.

Na deze heerlijke wandeling komen we tegen half één aan in het klooster. De tafel staat al gedekt en we kunnen zo aanschuiven.

Na de warme maaltijd helpen we nog even mee met afruimen en zijn we vervolgens vrij tot half 4. Ik besluit om nog even alleen te gaan wandelen. Om half 4 is onze eerste bezinningworkshop. Ik ben benieuwd. We kijken naar een boodschap van Henri Nouwen. Prachtig, ook zo passend bij het thema ‘Thuis komen in jezelf en bij God’. Dan spreken we met elkaar na en overdenken we nog een aantal vragen, die je echt na laten denken. Het is mooi om dit in groepsverband te doen. Er is zoveel herkenbaarheid en het maakt persoonlijk bij mij nog meer dingen los.

‘s Avonds eten de zusters brood, zo ook wij. Na de maaltijd heb ik een begeleidend gesprek. Ook al zijn we hier nog kort, van binnen is er al veel gebeurd. Fijn om dit te bespreken en al pratende komen er steeds meer inzichten. De rest van de avond blijf ik lekker op mijn sobere kamertje lezen, overdenken, bidden en schrijven. Om tien uur ga ik al naar bed.

‘s Morgens om zeven uur sta ik op. Even lekker rustig opstarten en na het ontbijt vertrekken we naar het volgende klooster. We starten met een stiltewandeling van 1½ uur. Ieder loopt voor zich. Sommigen zie je soms een telletje stoppen om iets op te schrijven en sommigen lopen zo ver vooruit dat je ze niet meer ziet. Je kiest zelf een persoonlijke overdenking. Om tien uur ontmoeten we elkaar weer op ons trefpunt. Sommigen liggen al lekker in het gras. Na deze aangename onderbreking lopen we door de prachtige natuur verder naar Wahlwiller. Deze keer zijn we niet stil, maar lopen we in groepjes van 2 tot 3 personen en delen we met elkaar wat er zoal gebeurt, wat je ziet en ontdekt.

Ruim voor twaalven komen we aan bij de zusters in Wahlwiller. We checken in en hebben nog even tijd om in de tuin te relaxen voordat we aan tafel gaan.

Zondagochtend, de laatste dag.

De wekker gaat al vroeg, om half zes! Ik kan me niet herinneren wanneer ik zo vroeg ben opgestaan. Het lijkt me wel bijzonder om zo vroeg door de natuur te wandelen in het pikdonker. Zelfs in de stad hoor je nauwelijks iets, op de vogels na. Al snel lopen we in de natuur, met een lichte nevel op het veld is het prachtig. Heerlijk die frisse lucht. Ik adem diep in en overdenk de workshop van gisteren ‘thuis komen in jezelf, het omarmen van alles wat er is’. Tja wat mag er bij mij allemaal niet zijn. Waar moet ik allemaal aan voldoen? Ik besluit om me op deze vragen te bezinnen en loop door. Ik vind het prettig dat het zo stil is, zo puur. en dat het nog donker is. Het helpt mij om echt contact te maken, zonder allerlei afleidingen.