´Retraites voor je diepste binnenste´

Mijn droom………..

Mijn grootste verlangen is mensen dichter bij God te brengen, bij Zijn liefde. Dat mensen verlossing mogen krijgen in Jezus en tot bloei mogen komen. Dat is wat mij drijft. Dat is waar ik ‘s nachts mijn bed voor uitkom. Deze retraites voor je diepste binnenste zijn vanuit dit verlangen ontstaan.

De missie achter ‘Retraites voor je diepste binnenste’ is om een plek te zijn waar mensen bij zichzelf en God kunnen thuis komen. Een plek waar je even stilstaat en kijkt wat er nu gebeurt, waar je nu staat en om van hieruit contact te maken wat je ten diepste verlangt. In deze retraites en ook in de coaching staan rust, bezinning en in verbinding staan met je diepste zelf en God centraal.

Inhoudsopgave

Wat maakt wie ik nu ben?

1. Ondernemer in hart en nieren.
2. Ik leerde een ander deel van mezelf kennen.
3. Op zoek naar een nieuwe uitdaging.
4. Er is meer.
5. Waar is die kerk van jou?
6. Het is echt waar! God bestaat echt!
7. Ik leefde voor mijn gevoel twee levens.
8. Mijn leven upside down.
9. In de zomer geld verdienend op het strand. In de winter mijn passie.
10. Wat is ervoor nodig om mijn droom tot realiteit te brengen?
11. Ik ga de vakanties gewoon organiseren omdat ik het leuk vind.
12. Retraitehuis.

Bezinningsvakanties.nl – Ondernemersplan

• • Visie
  • Missie
  • Doelgroep
  • Trends, toekomst en markt
  • Waarden

Speciaal voor mijn broeders en zusters

Mijn product

Mijn verhaal – Wat maakt wie ik nu ben?

• Ondernemer in hart en nieren

Het ondernemersbloed zat er van jongs af aan in.

Op mijn tiende kreeg ik hyacintenbolletjes. Ik weet niet hoe het zo gekomen is, maar ik heb deze in potjes gezet en ben ze vervolgens gaan verkopen aan de deur. Dat liep als een trein. Iedereen, vooral de oudere mensen, wilden wel hyacinten kopen.

Een paar jaar later kreeg ik zonnebloempitjes. Deze plantte ik en mijn vader roemt nog steeds dat het geld dat ik op de veiling kreeg voor de zonnebloemen daarna nog nooit zo hoog is geweest.

In de winter van ´95-´96 was het prachtig schaatsweer. Zelfs op de Leidsevaart, de grote sloot voor mijn oma´s huis, kon geschaatst worden. Zo kwam het idee bij mij op om een koek en zoopie tent op het ijs te beginnen. Hoe? Met de terrasstoelen van mijn ouders en mijn oma konden wel 12 mensen zitten. En wanneer ik aan iedereen thermoskannen te leen vraag, dan kon de koffie, warme chocomel en cup a soup ook geserveerd worden. Zo gezegd, zo gedaan. Mijn broertje en zusjes opgetrommeld. De boodschappen in huis gehaald. Tafels en stoelen op het ijs gezet. En mijn oma en moeder wilden wel koffie zetten en heet water koken. Zo kon de koek-en-zoopie tent worden geopend. Het liep echt zo goed, dat mijn zusjes en broertje het druk hadden met heen en weer fietsen om genoeg koffie en heet water te bevoorraden.

In de zomer werkte ik al vele seizoenen in een snackbar aan het strand, op het Vuurtorenplein. ‘s Winters was er weinig te doen. Zo kreeg ik al bladerend in een blad voor ambulante markthandel het idee om ´s winters op de markt te staan. ‘Die handel in dat blaadje kon ik ook wel verkopen’, dacht ik. ´Jack, zullen we op de markt gaan staan?´, zei ik tegen mijn baas. ´Kijk, dit is goede handel´. ´Als jij ervoor zorgt dan vind ik het best´, antwoordde hij. Dat had hij niet moeten zeggen……..nadat ik het blad helemaal had doorgeplozen met de beste deals, kon hij er niet meer onderuit. En zo begon onze markt carrière. Aangezien ik mijn rijbewijs nog niet kon halen op 17-jarige leeftijd, bracht Jack mij altijd naar de markt en stond ik daar. Geweldig. Lekker onder de mensen, onderhandelen en super dynamisch. Toen ik een jaar later stage ging lopen in een kroeg en dus tot 3 uur ‘s nachts werkte, moesten we er helaas mee stoppen.

• Ik leerde een heel ander deel van mezelf kennen

Na mijn Hotelschool moest en zou ik een wereldreis gaan maken. Voor mij was het geen optie om hiervoor mijn spaargeld te gebruiken. Nee, mijn spaarplan bleef staan. Ik zou 10 weken keihard gaan werken om vervolgens 10 maanden op reis te gaan. Geen slechte deal toch? En 1000 gulden per week sparen zou met 70 uur werken op het terras makkelijk kunnen.

Zo ging ik 10 weken later op wereldreis. Na een korte oefentrip naar Oost-Europa, ging ik met een collega naar Indonesië. Het was geweldig. Wat een mooie mensen en wat een geweldige cultuur. Het was een heerlijke tijd. Van Indonesië ging ik naar Nieuw Zeeland.

Na 3 weken leerde ik een heel ander deel van het leven kennen. Ik werd ziek. Mijn lichaam was zo uitgeput dat 5 meter lopen al teveel was. Monique, die altijd alles kon, kon nu nog niet eens in één keer van haar stapelbed naar het toilet. Er moest zelfs een stoel op de gang worden gezet waar ik dan even kon uitrusten van die 5 meter lopen! Een lichaam dat trilde, 40-41,5°C koorts. Een vinger die ik tussen mijn tanden moest stoppen zodat ik niet ging klappertanden. Mijn snelle leventje werd letterlijk stil gezet. Vragen als ´hoe lang heb ik nog te leven, nog een uur, nog een dag of heb ik nog wel heel lang te leven?´, ´waar gaat het nu echt om in het leven?´ en ´dood, wat is dat?´. Al deze vragen en nog meer van dit soort vragen kwamen toen op. Diep van binnen wist ik dat er meer was. Het gaat niet om dit leven hier op aarde. Wat dan wel. Dat wist ik niet. Ik geloofde dat het leven een soort van Super Mario Bros spelletje was. Het doel van dit computerspelletje is niet om zolang mogelijk in een level te blijven. Daar gaat het niet om. Het gaat erom het level te doorlopen om vervolgens bij de grote baas te komen. Daar gaat het om. En als je een geheime ingang kunt vinden zodat je er sneller doorheen loopt, is dat juist top.

Gaat het erom om zo oud mogelijk te worden of gaat het daar niet om? Waar gaat het om in het leven? Geld verzamelen en hard werken. Nee, ik wil van betekenis zijn. Ik wil een verschil maken in andermans leven.

Deze 3 maanden malaria waren niet gemakkelijk. De onzekerheid, de hoge koorts, de enorme vermoeidheid, het vergeten van dingen en het niet weten wat er met je lichaam gebeurt en wat er gaat gebeuren, was lastig. Ondanks dat heeft het mij zoveel gebracht. Het heeft mij een verdieping van het leven gebracht. Ik geniet zo enorm van hele kleine dingetjes. Het leven is niet meer gewoon voor mij en ik heb de diepgang van het leven mogen ervaren.

Na mijn herstelperiode wilde ik nog een laatste reis door Europa gaan maken. Een verre achterneef, die dit bij mijn oma hoorde, leek dit ontzettend leuk. Ook al kon ik hem nog niet, toch nodigde ik hem uit om mee te gaan. Zo gingen we interrailen door Europa en Marokko. Ik zette het plan uit. Wanneer ik mijn wekker zette, zette hij zijn wekker altijd één uur eerder. Waarom? Om Bijbel te lezen en te bidden. Hoe bestaat het? Waarom lees je de Bijbel voordat je je dag begint? Waarom lees je gewoon niet ´s middags de Bijbel? Hoe weet je dan dat God bestaat? Geloof je nu echt in Jezus? Zo had ik nog wel 100 kritische vragen. Ik kon het bijna niet geloven dat hij nu echt dacht dat God bestond, dat hij echt voor zijn plezier in de Bijbel las en dat hij werkelijk dacht dat zijn gebeden hielpen. Toch triggerde het mij, achter dat grote masker dat ik voorhield. Hij geloofde op de één of andere manier echt en het gaf hem veel plezier en voldoening. Ook al wist ik dat er meer was en dat het niet om dit leven ging, toch kon ik het niet geloven.

Na de goede tijd die we hadden gehad, gingen we in Nederland ieder ons eigen weg.

• Op zoek naar een nieuwe uitdaging

In Nederland was ik op zoek naar iets nieuws, een nieuwe uitdaging. Al zoekende stuitte ik op een advertentie van Herbalife. Veel geld verdienen, voor jezelf werken, doorgroeien, schreef de advertentie. Dat waren woorden die mij aanspraken. Ik werd uitgenodigd op een bedrijfsbijeenkomst waar ik ontdekte dat het om voedingssupplementen ging voor meer vitaliteit, afslanken en/of aankomen. Oh jeetje daar ga ik toch niet mee werken! Wat denk je wel? Nou ja, ik kan wel zo´n pakketje aanschaffen want een paar kilootjes lichter kon ook geen kwaad. En 30 dagen geld terug garantie……nou daar geloof ik al helemaal niets van. Vanuit rebellie begon ik toch te eten. In het begin helemaal niet serieus en na een softe confrontatie begon ik serieus te eten. Huh! Het werkt echt! De business sprak mij ook wel aan. Lekker veel geld verdienen, voor je dromen gaan en daarnaast het idealistische…….iets kunnen betekenen. Zo ben ik met Herbalife gestart.

• Er is meer

Ook in Herbalife waren ze bezig met ´meer´. Wanneer je zelf een aantrekkelijker persoon wordt, groeit je business en kun je meer betekenen. Groeien in jezelf, groeien naar meer licht……….dat is wat ik ook wilde. Net zoals alle andere dingen in mijn leven, ging ik ook hier radicaal voor. Ik investeerde veel geld in persoonlijke ontwikkeling; cursussen, workshops, seminars, boeken, behandelingen. Alles deed ik; van toekomstvoorspelling tot over hete kolen lopen. Van Landmark Forum tot Eckhart Tolle. Van weekenden in Amsterdam tot seminars in Singapore. Ik pakte werkelijk alles aan en dacht bij elk ding dat dít het écht zou zijn. Ik moest groeien naar een beter mens, naar verlichting, naar compleet zijn en zo werd mijn ongecompliceerde leventje ineens heel complex. Allerlei therapieën zaten in mijn hoofd. Ik begon over alles na te denken en raakte van bepaalde denkwijzen echt in de war.

• Waar is die kerk van jou?

Op een gegeven moment werd ik op een zondagochtend vroeg wakker en dacht om ook naar die kerk te gaan, waar mijn achterneef het toen (14 maanden geleden) over had gehad. Ik kleedde mij snel om en stapte in mijn auto. Ik wist dat het nog in de haven was. Na 10x heen en weer gereden te hebben en geen kerk gezien te hebben, belde ik mijn achterneef, na 14 maanden geen contact te hebben gehad. ‘Waar is die kerk van jou?’ ‘Het is op de hoek, in het witte gebouw’, antwoordde hij. ‘Ik ben er al 10x voorbij gereden en daar is niets’, zei ik gefrustreerd. ‘Jawel, ga er maar heen. Wat staat er boven de deur?’, zei hij overtuigd. ‘De Stek’. ‘Ga daar maar naar binnen’, zei hij. Ook al vond ik dit geen kerk, het had geen toren en geen klok, ging ik toch naar binnen. Het zag er vrolijk en levendig uit. De mensen waren aardig en blij. Ook was de boodschap heel makkelijk. Ik begreep alles en vond de boodschap dat ging over ‘Compleet zijn’ heel mooi. Alleen kon ik weinig met de woorden God, Jezus, de Bijbel en de Heilige Geest. Maar wanneer ik de woorden vertaalde in universum, een voorbeeldpersoon, een boek met mooie boodschappen en je intuïtie, kwam ik er ook wel uit. Na afloop zei de voorganger, de man die de boodschap gaf, dat als je vragen had of als je het ergens niet mee eens was, naar hem toe mocht komen. Nou dat had ik wel, dus na afloop ging ik gelijk naar hem toe. Bram heette hij. Ik bombardeerde hem met al mijn vragen. De volgende week ging ik weer. En na 3 weken nam ik zelfs mijn zusje mee. ‘Dit is gaaf. En als je een paar woorden vertaald dan kom je er ook wel uit.’ Zo ging ik een jaar naar de kerk en naar de kleine groep met als thema ‘De reis van je leven’. Ik ging vaak met mensen in discussie en vond het daar prettig.

• Het is echt waar! God bestaat echt!

Op een gegeven moment, na een jaar, vroeg iemand mij ‘Monique. Stel hè? Stel dat God bestaat, denk je dan dat Hij je dat wil laten zien?’. ‘Wat een rare vraag’, dacht ik. ‘Stel dat God bestaat of Hij mij dit wil laten zien? Stel dat ik god ben. Ja natuurlijk wil ik dat mensen weten dat ik god ben anders ben ik god voor niets.’ En zo antwoordde ik ‘Natuurlijk wil Hij dat laten zien, maar ik geloof er niet in’. ‘Maar dan kun je het toch zeker weten’, zei hij. ‘Zeker weten?’, vroeg ik, ‘maar hoe dan?’. ‘Dat laat  Hij je wel zien’…………..dat was het gesprek. Toen ik thuis kwam, kwam de hele tijd die vraag terug. ‘Stel dat God bestaat, dan wil Hij je dat laten zien?’ en de hele tijd dacht ik ‘Monique, doe niet zo stom. Natuurlijk bestaat God niet.’ De vraag bleef zich maar herhalen en na verloop van tijd kreeg ik de vraag niet meer uit mijn hoofd geslagen. Toen ben ik gaan bidden ‘God, als U echt bestaat, dan moet U mij dat echt duidelijk laten zien, anders geloof ik er niets van.’ Het werd op de één of andere manier zo duidelijk. Ik wist het gewoon zeker. Het was niet meer dat ik geloofde. Het was echt waar. Ik dacht namelijk altijd echt dat God niet bestond. Na dit gebed ging er een wereld voor mij open. ‘Het is echt waar! God bestaat echt! Iedereen moest dit weten. Niet dat ze mij moesten geloven, maar ik wilde vooral dat ze zelf gingen bidden zodat ze het zelf konden zien. Zo ging ik naar iedereen toe met de woorden: ‘Het is echt waar! Het is echt waar! God bestaat echt! Je moet het Hem zelf maar vragen. Hij bestaat echt!’. Mijn ouders en misschien nog wel meer mensen in mijn omgeving dachten in eerste instantie dat ik in een sekte was terecht gekomen. Wat is er met Monique toch aan de hand. Eerst zo anti en ineens zo omgekeerd! (Na verloop van tijd gingen deze angsten bij mijn ouders gelukkig weg en ging ik ook niet meer opdringen om God zelf te moeten vragen om zich kenbaar aan hen te maken 🙂 )

Ondanks dat ik wist dat God bestond bleven er nog veel vragen over. Waarom dan Jezus? Ik had veel gereisd en wist veel over andere culturen en geloven. Ook wilde ik mijn leven niet verspillen. Ik wilde niet in iets geloven wat bedacht was. Hoe wist ik nu wat waar was? Hoe wist ik nu of de Bijbel echt Gods Woord was? Hoe wist ik nu wie Jezus voor God was? Wanneer ik het aan een christen zou vragen, dan zou ik een christenantwoord krijgen. Maar wanneer ik het aan een moslim zou vragen, dan zou ik een moslimantwoord krijgen. En bij een boeddhist, een boeddhistenantwoord en allemaal zouden ze mij zeggen dat dit de waarheid is. Maar dat kan niet, omdat hun antwoorden niet hetzelfde zijn. Zo dacht ik dat ik van mensen niet veel wijzer zou worden. ‘God U bent de enige die het kan vertellen. Ik weet dat U bestaat en als U mij geen antwoord op al mijn vragen kan geven dan bent U een god van niets’. Zo ging ik met werkelijk al mijn vragen naar Hem toe. Ik had een intens gebedsleven. Ook wilde ik mijn leven niet verspillen. Ik had een jaar lang in de kerk gehoord dat God een plan met je leven heeft. Omdat God voor mij toendertijd niet bestond, kon ik hier weinig mee. Nu ik wist dat God wel bestond wilde ik ook Zijn plan doen.

• Ik leefde voor mijn gevoel twee levens

Op dat moment was ik alleen maar bezig met geld verdienen. Financieel onafhankelijk worden was het doel; passief inkomen vergaren. Ik was bezig met het opbouwen van een grote, goed draaiende organisatie van waaruit ik provisie kreeg. Ik had samen met Jack een appartement gekocht die we verhuurden. Ik wilde een passief inkomen van maandelijks 10.000 euro hebben op mijn 30ste.

En nu? Nu bestond God daadwerkelijk. Alles kwam voor mij in een ander daglicht. Ik begon de Bijbel te lezen en zag hoe groot God was, dat God Zelf telkens in Zijn plan voorzag. Hij had geen groot en getraind leger nodig. Hij voorzag in brood, in manna, in water, in alles wat er nodig was. Hij zorgde ervoor dat zij 40 jaar in de woestijn geen kleding hoefden te kopen. Bij Hem was er geen nood. Hij kon alles zo doen. Hij voorziet altijd in Zijn plan.

Dit was zo’n omschakeling. Ik, die gewend was om altijd voor mezelf te zorgen, die gewend was door hard werken, dingen voor elkaar te krijgen, hoefde me daar nu niet meer druk over te maken. ‘Maar God, zal ik anders eerst financieel onafhankelijk worden en dan Uw plan doen, dan kan ik trouwens veel meer betekenen!’. Van binnen wrong het vaak. Ik leefde voor mijn gevoel twee levens. Aan de ene kant geloofde, beter gezegd wist ik echt zeker van God, wist ik tijdens mijn ziek zijn dat het om meer gaat dan wat ik op dat moment aan het doen was. En aan de andere kant mijn oude leven, mijn oude identiteit: Monique de zakenvrouw, de succesvolle, de ontoombare, de streber. Ik zat vaak in zo’n tweestrijd. Mijn business werd steeds minder belangrijk, zelfs met mijn ijzeren discipline kon ik me er vaak niet meer toe zetten om dat ene telefoontje doen. Van binnen wist ik ‘Monique, je loopt je leven te verspillen, je loopt weg van God’.

• Mijn leven upside down

Na 3 weken vakantie in Amerika heb ik de knoop door kunnen hakken. Ik stop. Ik ben van 70 uur naar 7 uur werken gegaan. Het was heel vreemd. Ik, Monique die haar business was, die alleen maar sprak over zaken, geld en Herbalife, werd ineens weer een Monique’je die gewoon Monique was. Ik ben gaan oppassen en heb een eenvoudig, trouwens slecht betaald, baantje in de horeca aangepakt. Het kon mij niets schelen. Ik gaf niets meer om die roem en status. Ik wilde naar de eenvoud en het vertrouwen van Gods hart. ‘Heer, wat wilt U dat ik doe?’ was mijn gebed.

God was voor mij het belangrijkste. Ik wilde het liefste mensen bij Hem brengen, bij Zijn liefde, bij Zijn zorg en Zijn plan. De rest werd onbelangrijk. Ik gaf niets meer om carrière, roem, comfort of een hoge positie. Ik wilde alleen maar met Hem bezig zijn. ‘Zet mij maar op een sober kamertje, maar laat mij fulltime in Uw Koninkrijk werken. De rest interesseert mij niet meer en valt helemaal in het niets’. Ik wilde Zijn wil doen maar hoe wist ik nu Zijn wil. Zo besloot ik om de Discipelschap Training School  te doen. Ik wilde groeien in mijn relatie met God. Onderwerpen als Zijn stem verstaan, Gods plan met jouw leven, passeerden de revue. Het was een geweldige tijd, waarin ik zoveel heb mogen meemaken, zoveel heb mogen leren en zo enorm ben gegroeid in mijn relatie met God.

• In de zomer geld verdienend op het strand. In de winter mijn passie

Na de Discipelschap Training School ben ik de zomer gaan werken in een strandpaviljoen. Door het maken van lange dagen gecombineerd met zuinig leven, hoefde ik in de winter geen betaald werk te doen. Ik mocht in de wintermaanden vele mooie projecten initiëren, zoals het project op het asielzoekerscentrum zelf, het oprichten van een speciale Discipelschap Training School voor en met asielzoekers. Ook deed ik veel Bijbelstudies. Het liefst was ik alleen maar bezig om mensen te brengen bij Zijn liefde, Zijn genezing.

• Wat is ervoor nodig om mijn droom tot realiteit te brengen?

Mijn collega hoorde mijn duidelijke passie en vroeg mij ´Waarom maak je van je hobby niet je werk´. Tja, waarom doe ik dat niet? Wat zou ik het liefst willen doen?

Ik zou heel graag retraites willen geven. ‘Nee, dat kan niet’, zei ik tegen mezelf. ‘Ik ben nog te jong en bovendien ben ik niet bekwaam’. Toen ik mij zelf hoorde praten, dacht ik ´Ja inderdaad. Ik zit maar te maar´ren. Wat is ervoor nodig om mijn droom tot realiteit te brengen. Hoe kan ik wel bekwaam worden?’

Zo kwam ik erop om een coachopleiding te doen. Ik heb bewust niet gekozen voor een puur christelijke pastorale opleiding. Op christelijk gebied wist ik immers alveel.  Ik wil namelijk iedereen kunnen coachen en met een weid wereldbeeld worden opgeleid. Het is juist mooi om mensen vanuit diverse geloofshoeken en denkbeelden te kunnen coachen op het gebied van zingeving.

Zo ben ik vol enthousiasme gestart met de opleiding ‘Mensgericht Coachen’. Ik leerde veel en door het vele oefenen en reflecteren, groeide ik enorm in mijn coaching. Het was een heel proces. De fase van ‘onbewust onbekwaam’ naar ‘bewust onbekwaam’ was erg frustrerend.

• Ik ga gewoon retraites organiseren omdat ik het leuk vind

Juni 2011 kwam er een grote doorbraak. Ik mag gewoon heerlijk genieten. Laat het coachen gebeuren en je kunt het. Dat ‘je kunt het’ was voor mij een omkeer in mijn coaching en tegelijkertijd ook de geboorte van mijn droom.

Mijn verlangen om ‘Vakanties voor je diepste binnenste’ te mogen organiseren werd steeds reëler. Ik kon het al steeds meer voor me gaan zien. Ik ben hetgeen wat ik zag en beleefde op gaan schrijven in een impressieverslag en zo ontstond mijn eerste retraite, de ‘Van klooster tot klooster’ wandeling. Waarom? Gewoon omdat ik het leuk vond en iedereen die mee wil mag mee. Zo kwam de vraag of ik bekwaam genoeg was  nog niet eens aan bod. Ik organiseerde het niet omdat ik al levensrijp en bekwaam genoeg was. Ik organiseerde het gewoon omdat ik het leuk vond en omdat ik er zo’n zin in had.

Tot mijn verbazing kreeg ik vanuit allerlei hoeken aanmeldingen, van mensen die mij konden tot mensen die mijn flyer van iemand hadden gekregen. Wow! Mijn leeftijd leek geen rol te spelen. Ik was zelf nog steeds 30 jaar oud, maar voor de deelnemers die tussen de 47 en 69 jaar waren was dit blijkbaar geen issue.

Zo vond augustus 2011 mijn eerste ‘Vakantie voor je diepste binnenste’ plaats. Het was een prachtige vakantie. Ik heb zo genoten en voelde me zo vereerd dat ik dit mocht doen. ‘Oh Heer, wat prachtig dat ik dit mag doen’, vertelde ik Hem met tranen in mijn ogen. Een droom, een diep verlangen, die tot vervulling was gekomen. Ook de deelnemers genoten en waren dolenthousiast. ‘De volgende keer wil ik weer mee!’, waren de reacties. Het was zo mooi en hartverwarmend!

De volgende vakantie ‘Op het kruispunt van je leven’ was zelfs overboekt. En in de volgende vakantie gingen zelfs twee mensen mee die al eerder waren meegeweest. Het is zo bijzonder hoe dit alles zo verlopen is. Inmiddels zijn er al vele mensen mee geweest. Ik voel me nog steeds zo bevoorrecht dat ik dit mag doen.

• Retraitehuis

En wie weet begin ik als ik wil gaan settle’n een eigen retraitehuis. Nu geniet ik er erg van om telkens op andere locaties te zijn. Bovendien vind ik het heerlijk om door de zusters en broeders vertroeteld te worden. Maar wie weet start ik als ik ouder en iets rustiger ben een retraitehuis. Dit zou iets moois zijn als ik zo rond de 50 jaar ben. Ondanks dat het nog geen droom is voor nu, weet ik al precies hoe het eruit ziet.

Een mooi groot huis dat de gastvrijheid en warmte van een herberg evenaart en de rust en stilte van een klooster. Het is een plek waar mensen heerlijk thuis kunnen komen. Een retraitehuis met gastvrijheid, rust, bezinning en waar mensen het heerlijk hebben. Het vrijstaande huis beschikt over een heerlijke gebeds/stilte kamer, een crea-kamer en een heerlijke serre waarin je je lekker kunt terugtrekken met een boek of gewoon even niets. Bovendien heeft het een prachtige tuin met verschillende zitjes, gelegen in een mooie omgeving dat uitnodigt voor een mooie wandeling.

Dat is ook wie ik ben, altijd de toekomst, altijd een droom voor ogen. Ik weet waar ik sta en ook weet ik wat ik later wil. Zo staat in hoofdstuk 2 beschreven wat mijn visie, missie, doelgroep, markt, waarden en product van ‘Vakanties voor je diepste binnenste’ is.

Bezinningsvakanties – Retraites – Ondernemersplan

Visie

Mijn grootste verlangen is mensen dichter bij God te brengen, bij Zijn liefde. Dat mensen verlossing mogen krijgen door Jezus en dat zij tot bloei mogen komen. Dat is wat mij drijft. Dat is waar ik ‘s nachts mijn bed voor uit zal komen. De retraites ‘ De vakanties voor je diepste binnenste’ zijn vanuit dit verlangen ontstaan. Alle retraites vinden hun oorsprong in de Bijbel. Dat betekent niet dat alle vakanties voor alleen christenen zijn. Een paar zullen echt voor christenen zijn. Maar de meeste vakanties hebben een zeer laagdrempelig karakter.

Missie

De missie achter ‘Vakanties voor je diepste binnenste’  is om een plek te zijn waar mensen bij zichzelf en God kunnen thuis komen. Een plek waar je even stilstaat en kijkt wat er nu gebeurt, waar je nu staat en om van hieruit contact te maken wat je ten diepste verlangt. In deze retraites en ook in de coaching staan rust, bezinning en in verbinding staan met je diepste zelf en God centraal.

De invulling en het programma is in elke retraite anders. De rode draad van mijn retraites en coaching is het  thuis komen in jezelf. Het in verbinding staan en contact maken met je diepste zelf en voor velen ook God, komt in elke coachingsessie en elke retraite terug.

Doelgroep

Met deze retraites wil ik mij voornamelijk richten op de spiritueel zoekende/verkennende en de christenen. Ik heb hierdoor twee doelgroepen; de algemene doelgroep en de christen.

• Algemene doelgroep:

De doelgroep is bezig met bezinningsvragen, staat bewust in het leven, weet dat er iets meer is, wil een bijdrage zijn in het leven en is bezig met persoonlijke ontwikkeling, zelfreflectie en innerlijke groei. Over het algemeen heeft deze doelgroep al het één en ander meegemaakt, waardoor zij wat dieper leven dan de ´oppervlakte´. De leeftijd zal zich van nature bevinden tussen de 30 en 60 jaar. Ze zijn op zoek naar betekenis, naar inhoud en de bijdrage die zij mogen zijn in dit leven. Ook al is bij een aantal van de retraites niet nodig dat zij in meer geloven, dat ze geloven dat ze op de één of andere manier geleid worden en dat dingen niet toevallig gebeuren, zal ik voornamelijk, toch een doelgroep aantrekken die dit wel gelooft. Ik noem deze spiritueel zoekende, verkennende mensen nu mijn algemene doelgroep.

• Christenen:

Ik verwacht dat niet alle christenen zich aangetrokken voelen tot ‘Vakanties voor je diepste binnenste’. Degene die passen in de bovengenoemde beschrijving zullen zich aangetrokken voelen.

• Groepen:

Daarnaast verwacht ik dat de deelnemers in ´de programma´s op maat´ vaak nog onbekend zullen zijn op boven beschreven gebied. De initiator zal hier wel mee bezig zijn en het mooi lijken voor de groep, vandaar het contact. Ik verwacht dat deze aanvragen uit allerlei hoeken kunnen komen van een oudsteraad van een kerk, tot een bedrijf, tot een vrijwilligersorganisatie. Op de site zal ik hier aandacht aanbesteden. Ik verwacht dat er veel aanvragen voornamelijk uit de christelijke hoek zullen komen. Aangezien ik nu al twee aanvragen heb gekregen.

Trends, toekomst en markt

Waar verlangt de markt, de Nederlander naar? Naar geluk, rust en de voldoening ‘ertoe doen’.

Wat doet de markt, de Nederlander? Steeds harder werken. De welvaart neemt toe. En zo ook de snelheid van het leven. Een aantal jaren geleden deden we twee dingen tegelijk en nu doen we zelfs nog meer. Een jaar geleden werd er van je verwacht dat je binnen een dag reageerde op een mail. En ik geloof dat binnen een half jaar, met de komst van de Black Berry/I-phone, er verwacht wordt dat we binnen een paar uur reageren op een mail. In al dit alles merken we steeds meer (voor sommige al bewust en voor sommigen nog onbewust) dat we iets missen en dat we de essentie voorbij rennen. We verlangen naar rust, echte innerlijke bevrediging en bezinning. De dingen doen en tevens in verbinding te blijven met jezelf, je diepste binnenste. We komen steeds meer tot de ontdekking dat ‘dit’ het niet is en zitten daarnaast in een soort van rat-race/web waarin we opgezogen worden door de dingen van presteren, nog sneller, nog meer en geen tijd voor jezelf.

Door het doorslaan in drukten, worden mensen zich ook steeds meer van bewust dat ´er meer is´, dat even tijd voor jezelf, even stilstaan en pas op de plaats maken, zo belangrijk is en bijna noodzakelijk om zoveel mogelijk uit je leven te halen. Het verlangen voor bezinning, je even terug trekken, de rust op zoeken, groeit. De gastenverblijven op de kloosters zijn al vroegtijdig volgeboekt en een retraite doen wordt al steeds gewoner.

Ik geloof dat deze trend zich nog verder gaat voortzetten en geloof zelfs dat in de toekomst bij bedrijven; retraites als plus in de arbeidsvoorwaarden gaan komen, in de top van het bedrijf.

Het Boeddhisme, de New Age en spiritualiteit groeit. Een aantal resultaten hiervan is het succes van het blad Happinezz, mindfullness, yoga, gebedshuizen en ook de christelijke aanbiddingfestivals groeien. Dit alles is naar mijn idee te wijten aan de toenemende groei van het besef dat er meer is tussen hemel en aarde.

Waarden

Om het product goed te bepalen heb ik ontdekt dat mijn kernwaarden hierin een belangrijke rol spelen.

Deze 3 kernwaarden zie je ook terug in mijn vakanties.

• Echtheid: Voor mij is echtheid, puurheid het belangrijkste van alles. Wees gewoon lekker jezelf.

In mijn vakanties krijg ik altijd terug dat ik echt, toegankelijk en gewoon een lekker mens ben. Dit komt door de echtheid. Ik houd niet van toneelstukjes en ben ook erg geneigd om hier doorheen te prikken!

• Respect: Respect voor anderen, hoe zij dingen zien, hoe zij dingen ervaren en wat hun grenzen zijn.

In mijn omgang en benadering van mensen zie je mijn kernwaarde respect terugkomen. Ik respecteer hun zienswijze en sluit aan. Ik respecteer hun proces. Ik blijf in gesprek. Bij mij past ook meer de rol van de faciliterende leider. Ik roep meer een proces op, dan dat ik ga onderwijzen. Ik houd van de interactie en vind de verschillende zienswijzen juist interessant.

• Zinvol: Het moet nut hebben. Iets moet betekenis hebben. Het moet zin hebben, ertoe doen.

Het thema van de bezinningsvakanties zijn altijd erg pakkend. Ze gaan echt ergens over. Het maakt een verschil in je leven. Het raakt de kern, de essentie.

Al deze kernwaarden zitten mij ook weleens in de weg. Om een paar voorbeeldjes te noemen.

• Wanneer zinvolheid mij in de weg zit, kan ik soms helemaal gaan doordrammen als mensen aan de oppervlakte blijven. Ik vind dit erg lastig en merk dat wanneer ik echtheid inzet (door gewoon even bij mezelf te erkennen dat ik het lastig vind dat zij op de oppervlakte blijven) en tevens respect inzet (natuurlijk mogen zij zelf lekker kiezen, dat is helemaal prima) ik weer lekker in het coachen zit.
• Laatst had ik een situatie waarin een medechristen mij vertelde dat ik te ongekleurd ben en dat ik teveel kameleon was in zijn ogen. Hij verlangde dat ik wat meer onderwees en meer richting gaf in mijn vakanties. Ik vond dit best wel lastig. Ook al wist ik dat deze vakanties geen Alpha cursus zijn. Waarom ik mijn vakanties op die manier inricht is, heeft te maken met mijn kernwaarde respect (uitgelegd: laat mensen in hun waarden, zie ze als vol en laat ze het zelf ontdekken).
• Mijn kernwaarde echtheid zit mij in de weg, wanneer er iets is bij mensen, ik dit ook voel, en zij vervolgens niets uitspreken, zelfs niet nadat ik het open heb gegooid. Nu ik dit weer opschrijf komt direct de kernwaarde respect naar boven (en dat is ook prima, dat mag)

Speciaal voor mijn broeders en zusters

Dit artikel, wat ik ook graag aan mijn portfolio wilde toevoegen, heb ik bij de oprichting van ‘Vakanties voor je diepste binnenste’ speciaal aan mijn christenbroeders en -zusters geschreven.

Mijn grootste verlangen is mensen dichter bij God te brengen, bij Zijn liefde. Dat mensen verlossing mogen krijgen in Jezus en tot bloei mogen komen. Dat is wat mij drijft, waar ik ´s nachts mijn bed voor uit zal komen. Deze vakanties voor je diepste binnenste zijn vanuit dit verlangen ontstaan.

Alle vakanties vinden hun oorsprong in de Bijbel. Dat betekent niet dat alle vakanties voor alleen christenen zijn. Een paar zullen echt alleen voor christenen zijn. Maar de meeste vakanties zijn juist zoekersgericht en hebben een zeer laagdrempelig karakter.

Ik zie mezelf als een werktuig in Zijn hand, die mensen in contact brengt met God. In deze vakanties ga ik mensen niet overtuigen. Ik breng ze alleen in contact met God. Ik getuig en God overtuigt. We hebben een levende God Die antwoordt.

• Ideeën en plannen

Ik heb veel ideeën en plannen. Deze ´Van klooster tot klooster´ wandeling is de eerste hiervan.

Ik heb geen idee hoe God deze bediening gaat leiden. Of Hij de opleiding tot coach, die ik nu volg, hierin gaat gebruiken. Of ik dit fulltime mag doen en hiervan volledig kan leven. Of dat ik dit parttime mag blijven doen. Hij weet het wel en ik wil Hem volgen.

Dat het een bediening mag zijn die door aanbidding, gebed en door Zijn werken is groot geworden. Ik wil Zijn wil doen, in Zijn sporen wandelen en alles tot eer van Hem doen.

• Mijn levensmotto

“Dat mijn leven een getuigenis en een creatie van Hem alleen mag zijn”

Dat is wat ik met mijn leven wil, dat het een getuigenis en een creatie van Hem alleen mag zijn. Het is ook wel eng om mijn leven zó aan Hem over te geven en het Hem te laten creëren. En tegelijkertijd weet ik ook dat wanneer je je leven geeft aan Hem, er bijzondere dingen gebeuren. Hij is zoveel groter dan ik me vaak realiseer.

Mijn onderzoek

In hoofdstuk 3.1. start ik met een twee geloofsveronderstellingen. In 3.2. volgt een interessante uitslag van een onderzoek gedaan onder 300 Voorhouters van ´Wat gelooft u nu eigenlijk?´. Met deze uitslag neem ik mezelf onder de loep in hoofdstuk 3.3. en in hoofdstuk 3.4. ga ik diep op mijn product in.

Wat ik geloof

Wat geloof ik nu eigenlijk?

• Ik geloof dat ik met 100% trouw aan de Bijbel te zijn, een vakantie, met diepgang, prikkeling en waarde, voor zowel de christen als de niet-christen, te kunnen geven. Zonder ook maar enig compromis te hoeven sluiten.
• Ik geloof dat ik 100% trouw kan blijven aan mezelf en mijn geloof, zonder mezelf te beperken tot alleen de christenen. Ik geloof dat ik een weg kan vinden, die:
  • Niet de niet-christen hoeft te pushen, dingen doet opdringen
  • En die geen compromissen hoeft te sluiten met mijn geloof.

Een weg die zowel stroomt en heerlijk is voor mezelf, als de niet-christen, als de christen. Voor ieder wat wils, wat 1+1=synergie oplevert, zonder in te hoeven leveren op ieders vakantie.

Onderzoek ‘wat gelooft u nu eigenlijk?’

September 2011 heb ik een onderzoek in Voorhout gehouden onder 300 willekeurige Voorhouters over ´Wat gelooft u nu eigenlijk?´ Uit dit onderzoek van 20 stellingen kwam een verassende uitslag waarbij twee uitslagen zeer interessant zijn voor mijn specialisatie. Namelijk dat 87% van de mensen gelooft dat er meer is tussen hemel en aarde. En dat 49% van de mensen meer wil weten over het christelijk geloof, mits dit op een relaxte manier gaat. Hoe ik dat verder kan aanpakken, wat wel en niet werkt, heb ik in 3.3. onderzocht.

Een aantal vragen op een rij:

Hoe zouden niet-christenen, die spiritueel bezig zijn en diepgang zoeken, met het christelijk geloof bezig willen zijn? Wat werkt? Wat stoot af, is teveel?

Wat werkt? Ze willen erover praten, delen hoe zij het zien. Ze willen echt gehoord worden. Ze willen een oprecht gesprek vanuit interesse (Fillippenzen 2:4 blz. 284 uit de Bijbel) Ze willen delen over de dingen die zij moeilijk vinden in het geloof, in wat zij hebben meegemaakt, dingen die zij moeilijk vinden om te geloven. Ze willen gerespecteerd worden. Jij bent belangrijk en ik waardeer jou. Ze willen het zelf ontdekken. Ze willen iets horen waar zij zelf anders over mogen denken. Bijv. een verhaal, een gelijkenis, hoe dingen voor mij zijn, mits de interactie blijft en zij er zelf anders over mogen denken. Ze willen best wel tot denken worden gezet, geprikkeld worden. Aansluiten op hun vocabulaire. Vanuit hun uitgangspunten bruggen leggen. Denken in welke overeenkomsten we hebben, waar we hetzelfde in denken en een oprechte interesse hebben in de verschillen. Interessant!

Wat stoot af, is teveel? Overvoeden met vis. Het bijna opdringen, het in de strot duwen. Het antwoord zijn en geven, zonder in gesprek/dialoog te gaan, eenrichtingsverkeer Een vraag die gesteld wordt waarbij maar één antwoord juist is. De rest afkeuren. Niet echt luisteren. Wanneer zij delen, ´ongedurig´wachten om een tegen antwoord te geven. Vertellen wat ze moeten doen, geloven en hoe ze dingen moeten zien. De alwetende zijn, degene met alle antwoorden, zonder kwetsbaarheid. De enige zijn, en ook de enige voelen die geen christen is. De verschillen benadrukken en afkeuren. Een jij hoort er niet bij gevoel creëren. In het programma allerlei christelijke activiteiten zoals bidden en Bijbel lezen zetten, zodat ze er niet meer onderuit kunnen. Gesloten en gestuurde vragen in de bezinningsworkshops zetten Mensen in groepsverband bij Jezus brengen. Bepaalde vragen die allergische reacties kunnen oproepen bij andere deelnemers in groepsverband te bespreken.

En hoe is dat voor christenen? Wat werkt? Wat gaat te ver?

Wat werkt? Starten met een introductie van ‘we respecteren elkaar…….’ (zie 3.3.1) 1-op-1 bidden, dieper het geloof ingaan, hun persoonlijk geestelijk begeleider zijn. Open vragen in de bezinningsworkshop die ook weer vrij neutraal zijn, waar de christen kan relateren aan zijn geloof, relatie met God. Veel aanmoediging, uitnodiging om in gesprek te gaan met God. Veel tijd met God geven, die ik benoem als even terugtrekken en de vragen voor jezelf opschrijven. Metaforen, verhalen uit de Bijbel vertellen. De mogelijkheid aanbieden om op een Bijbeltekst te mediteren tijdens de wandeling. Ik heb geen krom geloof. Ze weten mijn missie en stijl. Hierdoor kunnen zij erin rusten.

Wat gaat te ver? Een programma bieden die inzoomt op je diepste binnenste zonder verband te leggen met God. Voorbij Jezus gaan. Te veel diepste binnenste zonder te linken met het geloof. Denkend dat je het zelf kunt vervullen. Geen persoonlijke inzoomtijd geven, waardoor geen verdieping komt. Met hen meedoen in meditaties, on-Bijbelse gebruiken Als ze mijn kleur niet weten dat ik een gepassioneerd christen ben, dat ik geloof dat Jezus de enige weg is. Als ze mijn missie niet weten, mijn stijl.

Op welke manier kan ik beide groepen combineren? Wanneer verlies ik de aansluiting?

Hoe kan ik beide doelgroepen combineren? Veel persoonlijke bezinningstijd die verdieping geeft, zelf in gesprek gaan met God. Van elkaar weten dat je anders gelooft, elkaar hierin respecteren en naar elkaar te luisteren hoe het voor die persoon is, zonder die persoon te willen/moeten veranderen. Congruent zijn met wat je schrijft. De indruk die mensen krijgen stemt overeen met wat de vakanties werkelijk zijn. De christenen moeten voordat zij besluiten om mee te gaan, gezien hebben dat deze vakantie ook voor spiritueel zoekende mensen is. Ook accepteren dat niet elke christen mee wilt gaan en niet elke ongelovige. En dat is prima. Het is een speciale vakantie. God God laten zijn. Wij zijn beschikbaar. Hij heeft een totaal plan voor iemands leven en de vakanties is slechts een klein onderdeel. Ik en de andere christenen hoeven alleen maar beschikbaar te zijn. We hoeven niet nu te scoren, niet nu het evangelie een paar keer te vertellen. Hij doet het en wij hoeven alleen maar ontspannen en in vertrouwen door te geven.

Wanneer verliest het de aansluiting? Wanneer je de ongelovige deelnemers ziet als objecten die deze vakantie bekeerd moeten worden. Dat je niet open naar elkaar kunt luisteren Dat de bezinningsworkshop alleen aansluiting vinden op de christen. Als ik niet duidelijk ben voor wie het wel en niet is, wat je wel en niet kan verwachten. Als we gaan veroordelen, elkaar in hokje plaatsen, in plaats van liefhebben. Als we gaan preken in plaats van luisteren en oprecht geïnteresseerde vragen te stellen. Als we onszelf boven de ander gaan verheffen. Als de christenen geen verdieping in kunnen. Zij hebben hun eigen vakantie en zijn niet op zending/geef-reis. Zij willen ook heerlijk ontvangen.

 Welke mensen zullen in deze doelgroep vallen en welke niet?

Twee punten waaraan mijn doelgroep moet voldoen:

1. Mensen die weten dat er meer is, dat er iets is, die open staan. Zij kunnen christen zijn maar kunnen ook algemeen geloven in meer.
2. Mensen die van dieper uit contact willen maken met zichzelf, andere mensen en God.

Wat zou mijn doelgroep wel kunnen?

• Mensen mogen een allergie hebben voor Jezus.
• Mensen hoeven niet te geloven dat de Bijbel het Woord van God is.
• Mensen mogen gebroken zijn door de kerk. Zij mogen verbitterd zijn met God
• Mensen mogen anders denken dan de Bijbel.
• Zij mogen mediteren en New Age dingen doen.
• Zij mogen anders geloven en dit ook delen.
• Zij mogen zeggen dat ze nooit zullen geloven.

En wat kan niet?

• Mensen die een allergie hebben voor het woordje God.
• Mensen die niet geloven dat er meer is, die niet geloven in leiding, dat dingen niet toevallig gebeuren.
• Mensen die niet over ‘het meer’ willen praten.
• Mensen die het maar onzin vinden om over je beleving, je gevoel te praten.
• Mensen die andere deelnemers uitnodigen aan hun New Age/occulte praktijken (vb. tarot).

Wat is mijn product wel en wat niet?

Thuis komen bij God. Hoe zie ik dat met mijn geloof in Jezus?

Wat betekent dit?

• Ik wil naar Jezus wijzen, getuigen
• Zonder Hem kan ik niets
• Het zit in de overgave.
• Het is goed. Neem Jezus maar gewoon aan. Je hoeft niets meer te doen, te volbrengen. Hij zal het doen. Het is volkomen gratis
• Het zoeken/de onrust van de ziel kan alleen vervuld worden door Jezus.

En wat betekent dit niet?

• Je kunt zelf tot die vrede komen
• Een bekering af moeten dwingen en op het kennis niveau, van weten, te zitten. (Ik geloof dat een bekering is door openbaring, door honger, het willen weten, het op zoek gaan, open stellen, binnen laten komen en ontvangen, en wil op deze manier de deelnemers uitnodigen)

Thuis komen in je diepste binnenste. Hoe zie ik dat?

Wat bedoel je daarmee?

• God heeft mij perfect gemaakt met al mijn onvolmaaktheden. Hij houdt van mij. Ik ben helemaal goed. Er zijn geen foutjes in de creatie, waarvan Hij spijt heeft of die Hij vergeten is aan mij te geven.
• Het is juist goed dat ik niet alles ben of alles kan. Hierdoor hebben we Hem (door overgave) nodig en ook anderen. Als een wijnrank aan de Wijnstok. Hij heeft expres niet gezorgd dat we alles kunnen, dat wij overal zelf in kunnen voorzien, dat wij zelfvoorzienend zijn, zodat wij in relatie blijven met Hem en anderen.
• Dit diep van binnen aanvaarden van hoe je bent gemaakt met al je onvolmaaktheden van dien, en dit volledig te kunnen omarmen, volledig van kunnen houden, dit heerlijk te omarmen. Dat bedoel ik met thuis komen in je diepste binnenste. Je mag er zijn. En datgeen wat wat er is, wat je voelt, wat er nu gebeurt, waar te nemen en te omarmen.
• Een relatie waar alles er mag zijn, open, eerlijk, vanuit echtheid, echt persoonlijk en echt contact makend met wie je nu echt bent, wat er echt is.

En wat niet?

• Jezelf wegmoffelen
• Dat wat er is, wegstoppen, weg relativeren
• Met God alleen bezig zijn van boven je middenrif: verstandelijk en in actie, zonder echt contact te maken, zonder de relatie.
• Als Martha, zonder Maria intimiteit
• Als farizeeërs, zonder diepe relatie
• Als oudste zoon, die het zoonschap niet heeft aangenomen, die rent en doet

(Ik bedoel trouwens niet dat er geen goed of fout is, dat al onze acties goed zijn. We zijn een stip van genade, die door Gods genade dingen achter zich mag laten, vergeving mag aannemen en niet aan boetedoening of het verdienen, moet voldoen. Daarnaast bedoel ik dat God ons perfect heeft gemaakt, met alle onvolmaaktheden van dien, zie links.)

Ik als instrument van God om mensen (dichter) bij Hem te brengen

Wat betekent dit?

• Ik getuig
• Ik laat ze zelf ontdekken, nodig hen uit om naar God te gaan
• Als een passant die de verloren zoon vertelt ‘wat houd je tegen om terug naar je Vader?’
• Als de Emmaüsgangers die antwoord geeft op de opkomende vraag en/of roep die zij hebben
• Als een visser, die af en toe een visje/prikkel uitgooit, waar zij op kunnen happen
• Als een Corrie ten Boom, die allerlei alledaagse verhalen en metaforen op een speelse en ongedwongen manier inbrengt
• Tweerichtingsverkeer
• Met aansluiting
• Daarbij laat ik God God zijn. Hij zorgt voor de oogst. Ik mag doorgeven. Ik ben Zijn wijnrank. Hij heeft het plan
• Al biddend

En wat niet?

• Ik dring niet op
• Ga niet preken
• Geef geen onderwijs
• Niet als een profeet
• Niet belerend
• Niet opdringerig
• Geen eenrichtingsverkeer
• Respectloos
• Sneaky/manipulatief, alsof je ze erin moet luizen.
• Vanuit angst

Hoe zie je het evangelie terug in de vakanties en bezinningsworkshops?

Op welke manier zie je het terug? Veel metaforen/alledaagse beeldspraak Getuigenissen, eigen verhalen Relatie met God wordt aangemoedigd in gesprek en bezinningsworkshop In de gesprekken, vragen die ontstaan Ze horen dat ik geloof en hoe het voor mij is De geloofsgesprekken diegeopend worden Allerlei visjes, prikkels; hapmomenten die ik speels opgooi (wil je tijdens de stiltewandelingen bezinnen op een Bijbeltekst)

En op welke manier niet? Geen Bijbelstudies in de gemengde reizen (bij sommigen wel) Er worden geen Bijbelverzen om je oren geslingerd Geen ‘brug’ uitleg Geen preken Geen ‘je gaat verloren’ boodschappen