Geen één verleiding is zó groot, dat je er niet tegenop zou kunnen, want God laat je nooit in de steek. Hij zal niet toestaan dat je het zó moeilijk krijgt, dat je het niet meer aankan. Want Hij zal, als er verleidingen komen, ook voor de oplossing zorgen. Daardoor zul je sterk genoeg zijn om de juiste beslissingen te nemen.
– 1 Corinthiërs 10 vers 13 (uit de Basisbijbel in makkelijk Nederlands)
Een goede vraag. Ik ben er met God over gaan mijmeren.
Ik stond stil bij de volgende onderwerpen:
- Vergeving
- Goedkeuring
- Erkenning
Hier volgt mijn mijmering. Let op dit zijn dus mijn gedachten.
Vergeving
- Wat er ook gebeurt is, wat je ook gedaan hebt, of wat ook niet. God wil alleen maar vergeven. De ‘wat, hoe dat’ is niet belangrijk. Hij vergeeft alles. Ook op huwelijks/scheidingsgebied.
- Daarnaast gebruikt de gekke duivel alles om je onder te dompelen in schuld, schaamte, bedekken en vooral terugtrekken van God.
- Voor God is de verklaring niet belangrijk. De verklaring is voor Hem niet nodig om te vergeven, want Hij wil sowieso alleen maar vergeven, je omarmen en in ere herstellen…..wat de duivel juist niet wil. Dan kom ik op het volgende onderwerp.
Goedkeuring
De vader van de verloren zoon, de overspelige vrouw die dreigde gestenigd te worden, de misdadiger aan het kruis, David zijn overspel en moord, Mozes die in zijn woede een Egyptenaar vermoord, Petrus die Jezus verloochent, de Samaritaanse vrouw….en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Je ziet, zover ik weet, nergens in de Bijbel, een soort drang van God of Jezus, om de situatie te keuren, om het goed te keuren, of af te keuren. God en ook Jezus lijken wel niet zo bezig te zijn met de situatie, dat wat was gebeurd. Zij lijken alleen maar blij te zijn met de bekering, het thuiskomen. De antwoorden zijn erg simpel en zij blijven ver uit de buurt van goedkeuring of afkeuring. De verloren zoon kon zijn verhaal nog niet eens afmaken. Het was allemaal op de toekomst gericht.
Even een zijsprongetje. Op de tekst van Leviticus 5 vers 17 bleef ik jaren geleden steken: ‘Wie zonder het te weten zondigt tegen een van de geboden van de HEER en schuld op zich laadt door iets te doen dat niet toegestaan is, is strafbaar’.
Hoe kun je nu schuldig/strafbaar zijn aan een zonde die je onbewust/zonder te weten doet? Iets dat je niet wist. Ook begrijp ik ook dat sommige dingen gewoon niet goed zijn. Punt.
Denkend aan IS: mensen die vaak oprecht geloven dat wat zij doen goed is. Natuurlijk zijn dat soort daden niet goed. Dat snap ik wel. Zijn ze schuldig? Tja, als zij werkelijk dachten dat dit goed is, dan vind ik dat ook weer moeilijk te beantwoorden.
Maar waar bij ons een punt volgt, volgt bij God een maar. MAAR er is genade.
Voor Hem hoeft het waarom, de reden, het verhaal erachter niet goedgekeurd of afgekeurd te worden, want JIJ bent goedgekeurd. Hij is gericht op de toekomst. En Hij lijkt ook wel vertrouwen te hebben in zijn kinderen, wanneer zij zich bekeren, terugkeren en thuiskomen.
Om even wat voorbeelden te noemen:
- Verloren zoon: feest, zegelring, mooie mantel, sandalen
- Petrus: de herder van zijn schapen (wat groots)
- Paulus: de opdracht voor de heidenen
- Maria Magdalena: één van zijn meest nabije vrienden
- Mozes: zijn volk uit slavernij leiden, en God zei dat Hij met Mozes spreekt als een vriend (!)
- Abraham: stamvader
- David: grote plek in de Bijbel en benoeming van ‘een man naar mijn hart’
God geeft zoveel vertrouwen, of misschien moet ik wel zeggen. God is vertrouwen. Goedkeuren, afkeuren….’no, no, we don’t go there’. Je bent thuis. Feest. Zegelring.
En dit is een Monique’ gedachte ‘Ik, God, begrijp ook dat alles een goede reden heeft. Dus ‘no, no, we don’t go there’. Je bent thuis. Feest. Zegelring. Wij zijn weer bij elkaar. Je bent teruggekomen.
En dan kom ik nu bij het volgende onderwerp.
Erkenning
Doordat Zijn keuring ontbreekt. En we door onszelf en de duivel wel uitgebreid gekeurd worden…. wat in de praktijk vaak betekent afgekeurd worden, kunnen we ons nog steeds slecht, schuldig, beschaamd, onzeker, veroordeeld en niet goed genoeg voelen.
Onze ziel heeft zo Zijn begrip, Zijn erkenning, Zijn bevestiging van Zijn liefde nodig.
Kunnen we zijn feest werkelijk ontvangen, kunnen we zijn ere-herstel, de zegelring van kindschap ontvangen?
En dan denk ik aan Paulus woorden ‘Wees sterk door de genade in Christus Jezus’ (2 Timotheüs 2 vers 1). In bijna elke brief beginnen Paulus en Petrus met de genade en eindigen zij met de genade. Neem die aan. Leef, leef (!) in de genade van Christus Jezus.
Niet naar jezelf kijken, maar op Hem kijken. Niet omkijken, maar op Hem en Zijn liefde kijken. Daar is de erkenning. Daar zie je Zijn bevestiging van Zijn liefde voor jou. Daar komt je ziel tot rust. Het is goed. Jij bent goed.
‘Kom, kom naar Mij, allen die vermoeid (van als dat zelf-oordelen en veroordelen zijn) en die onder lasten (van schuld, schaamte, niet goed genoeg zijn) gebukt gaan, want Ik zal je innerlijk rust geven. ….Ik ben zachtmoedig en nederig van hart…..Mijn juk is zacht en mijn last is licht (ook mijn last van schuld is licht).
